بافران شهری از توابع استان اصفهان و بخش مرکزی شهرستان نائین است.شهرستان نایین در تقسیمات کشوری از زمان ساسانیان تا زمان صفویه تابع یزد بوده که در دوره صفویه با توجه به مرکزیت اصفهان نایین تابع اصفهان می شود. در دوره قاجاریه دوباره نایین تابع یزد وبالاخره در دوران پهلوی در تقسیمات کشوری تابع اصفهان می شود که تاکنون نیز جایگاه نایین در این تقسیمات حفظ شده است. شهرستان نایین از شمال به دشت کویر، از شرق به شهرستان طبس، از جنوب به بخشهای اردکان، خرانق وبافق از شهرستان یزد واز غرب به بخش کوهپایه از شهرستان اصفهان مرتبط می شود.

روستای بافران در تاریخ 16/9/1388 با موافقت هیأت دولت و به استناد ماده 13 قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری تبدیل به شهر شد. بافران از شمال به نائین و دشت کویر،از غرب به بخش کوهپایه، از شرق به شهر انارک و از جنوب به شهرستان اردکان محدود است.آب وهوای کویری بافران باعث شده تا حداکثر حرارت در تابستانها به 41 در جه سانتیگراد ودر زمستانها به 9 درجه زیر صفر برسد.از لحاظ جغرافیایی در 54/56 طول شرقی از نصف النهار گرینویچ و 50/33 عرض شمالی از خط استوا قرار دارد وارتفاع آن نسبت به سطح دریا و آبهای آزاد نزدیک 1510 متر است که نسبت به شهر نائین حدود 30 الی 40 متر، اختلاف دارد.بافران دارای 600 خانوار و مطابق آمار مرکز ایران در سال 85 هجری شمسی دارای 2138 نفر است.

وجه نامگذاری بافران از قدیم تا به حال ، برای مردم ساکن در این دیار،مبهم بوده و هنوز نمی توان با نظر قطعی در این مورد سخن گفت.کلمه بافران کلمه ای باستانی و قدیمی است و ذکر وجوه مختلف،، ناشی از گستردگی و ظرفیت والای کلمه در قبول و پذیرش وجوه مختلف است.به عبارت دیگر،وجود ابهام در علت نامگذاری بافران و چند بعدی آن نشان دهندۀ قدمت وپیشینۀ گستردۀ این کهن بوم و بر نیز است.

بافران با قرار گرفتن در کنار راه ارتباطی تهران- بندرعباس از موقعیت استراتژیک و خاصی برخوردار است. ساکنان اولیۀ بافران ، عجم ها بوده اند .مذهب و دین آنها نیز در ابتدا زرتشتی بوده وبا تابیدن نور اسلام به اصفهان و یزد مردم این دیار نیز به دین مبین اسلام مشرّف شدند.رکن اساسی اقتصاد مردم بافران تا پیش از ورود قالی بافی و مشاغل دیگر، مبتنی بر کشاورزی و دامپروری بوده است.ارزش کشاورزی تا بدانجاست که در نظر قدما از آن به میخ زرین یاد می کنند.اصالت وبزرگی افراد بر مبنای مالکیت آنها بر زمین ودارا بودن دام و اشتغال به دامداری است.